Ga

lieverd,

verlaat me alsjeblieft
je kwetst me
en ik heb je alleen maar lief

kilzwijgende koelte
is onze afgebladderde troon van liefde
waarvoor ik onwennig wachtend sta
niet wetend
of je mijn trouw beantwoordt
nu je afstandelijke stilte kiest

weet dat ik voor je verdwijnen wil
ongemerkt wel wil verdampen
om het allerteerste te ontzien
maar vraag je nu, omdat ik het zelf niet kan

lieverd, verlaat me alsjeblieft
je kwetst me
en ik heb je alleen maar lief

Sterven zonder overlijden

nu je niet meer bij me bent

zie ik je ’s ochtends niet meer naast me liggen
tilt je blik me niet meer op
streelt jou dons me niet
kus ik je niet
en ontbijten we niet samen
maak ik geen koffie verkeerd voor je
en drinken we die niet meer op
gaan we niet langer ieder onze weg
om ’s avonds bij elkaar te komen
nemen we niet de dag door
noch houden we elkaar vast,
en slapen we niet langer in hetzelfde bed
eenzelfde nacht vergelijkbare dromen
vieren we niet langer ieders leven ook niet dat van ons twee
noch dat van onze kinderen
beleven we nooit meer nieuwe verledens

doen we beiden
alles alleen

zoals sterven
zonder te overlijden

nu je niet meer bij me bent