Doornen in het oog
nagels aan doodskisten
smarten van het hart
onwelkom
afgewezen
ze verwijderend
blijven ze zo
juist bij ons
die bezigheden bezielen
en meer
Eens weg
noden we ze dan terug
deze scherpe blijken
zoete pijnen
van leven
die ook kleur, dimensie, verrukking geven?
of vlakken we af
tot er vooral
pijnlijke pijnloosheid resteert
zinderend als het graf?
Wandelen
zonder bewijzering
route
of wegen
naar onbepaalde bestemming
in onbekende tijd
Een reis
schoorvoetend doorlopen
zetten we na iedere stap
ongewis
een volgende
die we voordien niet kennen
niet eerder zo plaats(t)en
op nieuwe bodem
met kantelend perspectief
ververste omgeving
(en soms ook niet)
aan alle zijden omringd
door niet ingeslagen wegen
en eenmaal gezet
zullen we die
nooit zo meer kunnen doen
achter ons laten
voorwaarts treden
kompasloos
koers houden
het levenspad
voor ons
onbekend
achter ons
weg
daartussenin
een stap
een stap als pad
Goed toegerust zijn
om mee te draaien
in een samenleving
die ziek is
is niet persé een blijk van gezondheid
