van mij voor jou

ik pel mijn lijf, mijn ziel, leg mijn huid op tafel
die ik als vezels voer aan dit gedicht
dat zonder naar binnen te kijken
een hoofd is zonder aangezicht
ik sta naakt, ontbloot wat er maar is
wil alles met ieder delen,
poog naar verbintenis

light verse over leven

ik bouw op ervaring en sta nu stil 

denk soms als ik hoor te slapen, over wat het leven wil

zie mijn leven als mijn werk (en mijn werk als mijn hobby die ik niet eens perse wou)

constateer dat ik vrijgezel ben, maar wel één die getrouwd is met jou

ben ook nog eens vader en tegelijkertijd kind
een zwerver met een dak boven het hoofd, dat hem vrij goed zint
een monnik zonder God die wel wil geloven
maar niet in wat anderen mij beloven
ben kapitein op mijn eigen boot
terwijl ik niet varen kan, hoe idioot!
ben als een leraar, zonder stof, laat staan een klas
dicht wat ik wil, niemand die het ooit las
ligt iets vast dan kan het ook los, gaat het fout dan denk ik: ach, goed
en overdenk hier mijn leven: goed te weten dat het fladdert zoals dat het doet

over poezie

als in zeggingskracht

spreken zilver is en zwijgen goud

is dichten schreeuwende stilte,

zo hardop mogelijk zwijgen,

een poging om in woorden

het onuitsprekelijke te dicteren

de chaos te orkestreren,
vergane bloemen
in pronte knoppen reanimeren,

en voor even, de eeuwigheid citeren
het grootse tot pagina reduceren
de tijd een poosje pootje lichten
in niets kijken naar de verste vergezichten
in het korset van enkele regels

de kosmos je zinnen doen weven
stilte woorden geven
het onnoembare benoemen,
de dood doen leven
streven buitentaals te wezen
serieus plezier voor even beleven 

(verder kan je er niets met deze zielebalsem, is het zonder waarde, levert het in ieder geval geen zak op )

blik op bestemmingen

in fotografie
bepalen ontvankelijke aandacht,
onbevangen blik,
gezichtspunt
en invalshoek wat je ziet
en hebben ervaren ogen
een breder zicht
op wat er nog te zien is: steeds meer, steeds (op)nieuw

hetgeen geldt voor alle bestemmingen

ongeacht naar welke, van wie,
je (van) waar en wanneer maar kijkt

leve de dood, het verval en onze ziekten: leve het leven

botox

(levens)verzekeringen

en anti-rimpelcreme

willen een naderende einde camoufleren

en halen het tot aan de oppervlakte naderbij,

want is niet elke poging ons vervallend leven te slim af te zijn,

ons naderend einde weg te moffelen, het te regisseren, of proberen te negeren
niet hetzelfde als het leven bagatelliseren

niet het lelijkste en oppervlakkigste en meest doodse erin ruim baan geven,

tenzij je graag dood wil zonder het leven te leven?