blaast je hoofd
een wolk van haarde middag in
en ontploft zonlicht
op je huid
voor de laatste maal
in mijn gezicht
onder ons
lispelt vloeiend leven
en voert jou en mij
traag
de oneindigheid in
rustig
zonder veel zin
onomkeerbaar
verdwijnend,
als de laatste 'dag'
waarmee dit afscheid
begint
boven op de brug
waar tijd
het van onze liefde wint
Geen opmerkingen:
Een reactie posten