hoe lang nog
om te leren verliezen
wat ik heb(ben mag)
als mijn leven krimpt
met de snelheid van de nieuwe dag?
hoe vaak nam ik afscheid?
van sleutels,
portemonnee en bril
thuis in de trein of op straat
willoos, eigenlijk geen daad.
van huizen
die me warmden
en die ik bouwde
en me verlangen deden
om weg te gaan
van juffen,
mijn eerste lief,
de sportclub, de voetbalstraat
en het bos waar de allerhoogste boom
van ons dorp vast nog staat
ik nam afscheid van mijn jeugd
of was het andersom?
van herinneringen
en herinneringen aan herinneringen
en van de gedachte daar aan
van dromen, wensen, verlangens
al blijven ze komen
en -ingelost of niet-
vergaan
in de dagen
van mijn krimpend bestaan
elke dag waarin ik niets begroet
en niets gedag zeg
lijd ik werkelijk verlies:
kostbare tijd
te zijn met wat er is
en wat vergaat
en vraag ik me af
hoe lang ik nog heb
om te leren verliezen
als mijn leven vordert met de dag
en ik weldra niets meer verliezen mag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten